ພະສູດ ໃນສະໄໝໜຶ່ງ ມີພິກຂຸກຸ່ມໜຶ່ງໄດ້ເດີນທາງໄປຈໍາພັນສາຢູ່ໃນປ່າ ອັນເປັນຄົງເຂດຊົນນະບົດ ໃນລະຫວ່າງການຈໍາພັນຢູ່ນັ້ນ ໃນແຕ່ລະມື້ກໍ່ຈະມີເທວະດາຕົນໜຶ່ງ ຊຶ່ງເປັນເທວະດາທີ່ຮັກສາປ່າໄມ້ໃນບໍລິເວນນັ້ນ ໄດ້ລົງມາຟັງທໍາຂອງພິກຂຸ ເປັນປະຈໍາ ຄັ້ນເມື່ອອອກພັນສາແລ້ວເຫລົ່າພິກຂຸກໍ່ໄດ້ເດີນທາງກັບພູມລໍາເນົ່າ ເທວະດາຕົນນັ້ນກໍ່ຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈ ເພາະຈະບໍ່ມີໂອກາດໃນການຟັງທໍາແລະທໍາບຸນ ໃນຄັ້ງນັ້ນຍັງມີເທວະດາຕົນໜຶ່ງໄດ້ເຂົ້າມາປອບໃຈເທວະດາທີ່ຮ້ອງໄຫ້ວ່າ ດູລາສະຫາຍທ່ານຢ່າໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈເລີຍ ເຫລົ່າພິກຂຸຜູ້ເປັນສິດອັນປະເສີດຂອງຕະຖາຄົດນັ້ນ ຍັງຈະເດີນທາງໄປໄກຕາມທິດຕ່າງໆ ບາງອົງຈະເດີນທາງໄປສູ່ເມືອງມະຄົດແລະບາງອົງຈະເດີນທາງໄປສູ່ເມືອງໂກສົນ. ຄໍາລົງທ້າຍ: ລານທີ່ ໒໑ ໜ້າ ໑: ປະວໍຣະມັງຄະລະພະມະຫາສັງກາດຣາຊະໄດ້ ໑໒໔໐ ຕົວປີເປີກຍີ່ ເດືອນ ໙ ແຮມ ໔ ຄໍ່າ ວັນ ໗ ມື້ເປິກເໝົ້າ ລິດຈະມາແລ້ວຍາມທ່ຽງວັນ ໝາຍມີອົງສົມເດັດພະເຈົ້າຫໍຄໍາຝ່າຍໜ້າຕົນເປັນກະນິກຖາພະບຸຣົມເສດຖາອາທິປະຕິ ພະມະຫາທໍາມິກະຣາຊາທິຣາຊາທິຣາດເຈົ້າອົງສະນິດອິຈະພິນີໄສໃນວໍຣະວົງຂົງສີສັດຕະນາກນະຫຸດອຸຕະມະບຸຣີຣົມພົມມະຈັກກະພະຕິມະຫານັກຄະຣາດທານີທີ່ນີ້ເປັນເຄົ້າກັບທັງເຈົ້າຣາຊະກັນຍາ ຣາໂອຣົດສາ ຣາຊະນັດຕາຂັດຕິຍະຣາຊະວົງສາມີພິຣົມສະລາໄສໃນພະຣາດຫືຣະໄທເຫລື້ອມໃສໃນວໍຣະພຸດທະສາສະໜາພະມະຫາກະລຸນນາທິຄຸນເຈົ້າເປັນອັນຍິ່ງ ຈິ່ງມີພະຣາຊະສັດທາພ້ອມກັນສ້າງຍັງພະສັດທໍາຄໍາພີຣະພະກໍາພີ ໘໐໐໐໔໐໐໐ ຂັນ ດວງຍອດຍິ່ງ ຈຶ່ງຈັກໃຫ້ໄຊຍະໂຊຕະນະເປັນມູນວໍຣະພະພຸດທະສາສະໜາສືບສືບໄປພາຍໜ້າ ເພື່ອໃຫ້ກວ້າງຂວາງໃນເມືອງຫລວງຣາຊະທານີສີສັນຕະນະລ້ານຊ້າງຮົ່ມຂາວທີ່ນີ້ ເປັນເຄົ້າ ຕາບຕໍ່ເທົ້າ ໕໐໐໐ ພະວັດສາ ເພື່ອວ່າໃຫ້ເປັນປະໂຍດຊະນະແກ່ໂຍຄາວະຈອນເຈົ້າທັງຫລາຍສືບສືບໄປ ຕາບຕໍ່ເທົ້າ ໕໐໐໐ ພະວັດສາ ສາທຸ. ສຸທິນນັງ ວັດຕະ ເມ ທານັງ ນິບພານັງ ປະຣະມັງ ສຸກຂັງ ນິດຈັງ ທຸວັງ ຂໍໃຫ້ບັງເກີດເປັນພະລະຜົນ ໓ ປະການ ຄືວ່າເປັນພະລະຜົນອຸປັດຊັນຕິຜົນອະປະຣໍາປະຣາເວທະນິຍະຜົນ ຈົ່ງໃຫ້ເປັນສະເພົາຄໍາລໍາອັນປະເສີດທ່ຽງແທ້ດີຫຼີກໍຂ້າເທີ້ນ.
Suttanta doctrine. Once, a group of monks stayed in the forest in the remote country for the Buddhist Lent. During their staying in the forest, there was a deva who protected the forest regularly came to listen to the monks chanting. After the Buddhist Lent, the monks returned their monasteries. The deva cried and disappointed. As she wouldn’t have a chance to make merit. At the time, another deva came and soothed the cried deva and said, “My friend, you do not cry and regret. The monks who are the Buddha’s disciples will travel to other places. Some of them will go to Magatha and some will go to Kosala.” Colophon: Folio 21 on the recto side: Pavāra mangkhala Mahasangkat 1240, a poek nyi year, the fourth day of the waning moon of the ninth lunar month, the seventh day of the week (Saturday) and a poek mao day. The writing was accomplished at noon. The king of the golden palace in front side, who is the elder brother of the royal righteous king of Sisattanakhanahut Uttamabòrirom Phrommachakkphatti, the great kingdom, and his wife, children, grandchildren and all relatives had pleasure, the ardent religious faith in the Buddha’s Teachings and kindness to sponsor the making of the Buddhist scripture of the 84000 categories which the great one to support the Teachings of the Buddha for the future and for its wide spreading in the kingdom of Lan Xang Hom Khao to last until the end of 5000 years and in order to be benefits to all the yogāvacara (ones who practice spiritual exercise) to last until the end of 5000 years. The alms I have already given. Nibbāna is the greatest bliss constantly and certainly. May it be three gains including the gain for this life, the gain for the second life, and the gain for the third life and so on. May it become a golden junk which is great definitely.
Extent: 1 palm-leaf manuscript containing 21 leaves.
Size and dimensions of original material: Hight 4.5 cm, width 58.4 cm, depth 1 cm.
Condition of original material: Good.
Alternative calendar and date: Lao, CS 1240, a poek nyi year
Author(s)/Creator(s): Unidentified.
Scribe(s): Unidentified.
Original institution reference: Manuscript Box no. 2.
