ໃນສະໄໝໜຶ່ງ ພະຜູ້ມີພະພາກເຈົ້າປະທັບສໍາລານຢູ່ພະເຊຕະວັນ ເມືອງສາວັດຖີ ໃນຄັ້ງນັ້ນ ອັນລ່ວງປະຖົມມະຍາມໄປແລ້ວ ເທວະດາຕົນໜຶ່ງມີລັດສະໝີຮຸ່ງເຮືອງງາມຍິ່ງ ຍັງພະວິຫານເຊຕະວັນໃຫ້ສະຫວ່າງສະໄຫວເຂົ້າໄປເຝົ້າພະຜູ້ມີພະພາກເຈົ້າເຖິງທີ່ປະທັບ ຖວາຍບັງຄົມແລ້ວຢືນຢູ່ໃນທີ່ອັນສົມຄວນ ໄດ້ຂາບທູນຖາມພະພຸດທະເຈົ້າວ່າ ເທວະດາແລະມະນຸດທັງຫຼາຍ ຜູ້ຫວັງຄວາມສຸກສະວັດດີ ໄດ້ພາກັນຄິດມຸງຄຸນທັງຫຼາຍ ຂໍພະອົງຈົງຕັດບອກອຸດົມມຸງຄຸນດ້ວຍເທີ້ນ ຈາກນັ້ນ ພະພຸດທະອົງກໍ່ຊົງສະແດງພະທໍາມະເທດສະໜາ ເລື່ອງ ມຸງຄຸນ ໓໘ ປະການ ເຊັ່ນ ການບໍ່ຄົບຄົນພານ, ການຄົບແຕ່ບັນດິດ, ການບູຊາບຸກຄົນທີ່ຄວນບູຊາ ນີ້ເປັນອຸດົມມຸງຄຸນ ເປັນເບື້ອງຕົ້ນ ແລະຈິດຂອງຜູ້ໃດອັນໂລກກະທໍາຖືກຕ້ອງແລ້ວ ຍ່ອມບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ, ບໍ່ເສົ້າໂສກ, ປາສະຈາກທຸລີ ແລະເປັນຈິດອັນກະເສມ ນີ້ເປັນອຸດົມມຸງຄຸນ ເປັນທີ່ສຸດ.
On one occasion, the Buddha was dwelling in the Jetavana monastery of Savatthi. When the night was far spent, a certain deity whose surpassing splendor illuminated the entire Jetavana monastery came to the presence of the Buddha and after drawing near, respectfully saluted the Buddha and stood to one side. Standing thus, he addressed the Buddha in verses: many are the deities and men, yearning after good, have pondered on blessings. Pray, tell me the supreme blessings are. Therafter, the Buddha preached a sermon about the thirty-eight blessings. The blessings start: Not to associate with fools, to associate with the wise, and honouring those worthy of honour, this is the supreme blessing, and end: Though touched by worldly circumstances, never his mind is waving, sorrowless, stainless and secure, this is the supreme blessing.
Extent: 1 palm-leaf manuscript containing 12 leaves.
Size and dimensions of original material: Hight 5.2 cm, width 57.2 cm, depth 0.5 cm.
Condition of original material: Fragile.
Author(s)/Creator(s): Unidentified.
Scribe(s): Unidentified.
Original institution reference: Manuscript Cabinet No.1.
